بر اساس بند ط ذیل مقدمه برجام؛ کمیسیون مشترکی متشکل از گروه1 5 وایران به منظور نظارت براجرای این برجام تشکیل خواهد شد و وظایف پیش بینی شده دراین برجام راایفا خواهد نمود. در بند 1-1 آمده است: کمیسیون مشترک تاسیس می گردد تا کارکردهایی که در برجام از جمله در پیوست هایش به آن واگذار شده اجرا نماید.
بر اساس بند 2/1 پیوست چهار ، نمایندگان گروه 1 5 چین فرانسه- آلمان-فدراسیون روسیه-انگلستان و ایالات متحده به همراه نماینده عالی اتحادیه اروپایی و ایران و همه با هم اعضای برجام هستند.
در واقع کمیسیون مشترک با 8 عضو شناسایی شده است که هر کدام رای مستقل دارند. سئوال این است در حالیکه موافقتنامه برجام بین ایران به عنوان یکطرف و 1 5 و نماینده اتحادیه اروپا به عنوان طرف دوم تنظیم شده است.چرا در کمیسیون مشترک ایران صاحب یک رای است اما طرف مقابل صاحب 7 رای.
با این وجود این پیش بینی منطقی است که هیچ طرحی به نفع ایران در کمیسیون مشترک تصویب نشود به خصوص اینکه بر اساس بند 1-4 پیوست 4 :
جز در مواردی که در این پیوست به گونه دیگری بیان شده باشد نظیر نحوه بازرسی ها در ایران در موارد اختلاف ایران و آژانس تصمیمات کمیسیون مشترک با اجماع خواهد بود.
و در پیوست 4 بند 2-4 تصریح شده است که هر عضو برجام یک رای خواهد داشت
یعنی همه وظایفی که تحت عنوان کارکردها در بند 1-2 1/1/2 تا 16/1/2 پیوست 4 آمده است، تحت تصمیم مطلق 7 عضو کمیسیون مشترک است و اگر ایران برای خرید کالاهای خاص و یا برای شکایت از یک عضو به کمیسیون مشترک مراجعه کند 7 رای نیاز دارد تا تصویب شود و یا رای به نفع ایران صادر شود.